Voorkom problemen rond de erfgrens met de buren

Nederland is vooral in de Randstad een vol landje, alles is op en in elkaar gebouwd. Het is daarom geen wonder dat er in de praktijk vaak geschillen ontstaan met betrekking tot het bepalen van de erfgrens tussen buurpercelen. Niet voor niets moet de Rijdende Rechter in veel gevallen uitrukken om burenruzies, ontstaan door erfgrens problematiek, te sussen. Ook de gewone rechter wordt vaak geconfronteerd met erfgrens kwesties, terwijl deze vaak te voorkomen hadden kunnen worden.

 

Heel Nederland is verdeeld in kadastrale percelen die allemaal een keer door het kadaster zijn uitgemeten. Ook bij uitgemeten percelen ontstaan echter nogal eens misverstanden rond de erfgrens. Bijvoorbeeld als een grondeigenaar een nieuwe schutting neerzet, maar dan net een klein beetje buiten zijn eigen terrein, waardoor het eigen perceel groter wordt. Dit gaat vaak lang goed tot dat er iemand (de buurman) wakker wordt en opmerkt dat zijn perceel toch een stuk kleiner is dan wat op papier staat.

Het kadaster is de enige instantie in Nederland die de eigendomsverhoudingen van grond bijhoudt en kavels mag inmeten. In tegenstelling tot wat men vaak denkt is het kadaster een lijdelijke instantie. De landmeter volgt bij het inmeten van een perceel de instructies van de aanwezige partijen. Bij percelen die al eerder gemeten zijn is het doorgaans eenvoudig om de oorspronkelijke grenzen weer terug te vinden waarna de zaak opgelost is.

 

De echte problemen ontstaan wanneer er een gedeelte van een bestaand kadastraal perceel wordt verkocht. Het komt er dan op aan wat partijen vooraf afgesproken hebben. Het voorkomen van problemen begint bij het in het terrein zelf uitzetten van de erfgrens zoals verkoper en koper zich deze voorstellen. Bijvoorbeeld door een draad tussen 2 paaltjes te spannen. Vervolgens kan er met een kadastraal kaartje in de hand worden gemeten vanuit de gevels van bestaande bebouwing om zo wat maten vast te stellen en op het kaartje te noteren. De notaris kan vervolgens een duidelijke omschrijving maken van het verkochte perceel en het kaartje (door beide partijen getekend) aan de akte hechten.

Als vanuit deze situatie het kadaster naderhand komt meten, zullen er doorgaans geen problemen ontstaan. Het wordt een ander verhaal als er helemaal geen bebouwing in de buurt is om vanuit te gaan bij het vaststellen van een verkocht perceel. Dit is veelal het geval bij nieuwbouw, waarbij in een voormalig weiland huizen gebouwd worden. Recente rechtspraak wijst uit dat het kadaster uiteindelijk alleen het exacte aantal vierkante meters van een perceel vaststelt. De erfgrens zal door partijen zelf aangewezen moeten worden, waarna het kadaster deze vastlegt.

 

De meeste notariskantoren kunnen tegenwoordig via een speciale applicatie bij het kadaster vooraf de voorlopige kadastrale grenzen van een perceel vaststellen. Het aantal verkochte vierkante meters komt dan al min of meer vast te staan en ook de voorlopige grenzen komen duidelijk in beeld. Pas als zowel de verkoper (vaak een projectontwikkelaar) als de koper akkoord gaan met de voorlopige grenzen neemt de notaris deze op in de akte van levering. Er zal altijd een kleine marge blijven bij het uitmeten van een kadastraal perceel, de kleinste maat die het kadaster kan inmeten is namelijk 1 m2 (1 centiare).

 

Wij zijn bij uitstek specialist op het gebied van grondtransacties en kunnen u helpen om erfgrensproblemen te voorkomen. Voorkomen is in dit geval werkelijk beter dan genezen, aangezien het achteraf corrigeren van erfgrenzen een kostbare aangelegenheid is. Mocht u van plan zijn een gedeeltelijk kadastraal perceel te kopen van uw buren of – wat ook veel voorkomt – van de gemeente, neem dan eerst contact met ons op. Wij leiden de transactie voor alle partijen in goede banen waardoor u achteraf niet meer bij de (rijdende) rechter op het matje hoeft te komen.